اگر بسیار چاق باشید و اضافه وزن بیشتر از ۴۵ کیلوگرم داشته باشید و نتوانید از طریق رژیم و ورزش وزن خود را کم کنید ممکن است عمل لاغری معده بتواند به شما کمک کند. البته انجام اینکار به دستور پزشکتان صورت می پذیرد. مسلماً برخی از افراد را دیده اید که اضافه وزن بسیار زیادی دارند؛ به طوری که اضافه وزن آنها به صورت بیماری در می آید.
جراحی لاغری معده یکی از روش هایی است که افراد خیلی چاق و دارای اضافه وزن بسیار زیاد می توانند از این روش برای کوچک کردن معده خود استفاده کنند و به مرور وزن خود را کاهش دهند. به عمل لاغری معده جراحی بای پس معده هم گفته می شود.در واقع بای پس معده عملی است که با تغییر دادن سایز معده و روده کوچک باعث می شود مقدارغذایی که می خورید کمتر شود که به این ترتیب باعث کاهش وزن شده و معده به مرور کوچک تر می شود.
مسلماً عمل لاغری معده باید با بیهوشی انجام شود ولی قبل از آن توصیه می شود با پزشک تغذیه مشورت شود. در صورتی که با رژیم غذایی وزن پایین نیامد و یا فرد به دلایلی خاص نتوانست رژیم غذایی خود را رعایت کند عمل بای پس معده انجام می شود.
بیشتر بخوانید : بهترین جراح لاغری
در روند عمل لاغری معده چند مرحله وجود دارد که باید انجام شود. اولین قدمی که برای لاغر کردن معده و کوچک کردن آن انجام می‌شود این است که جراح تان از قسمتهای اصلی معده تان برای تقسیم بندی آن استفاده می کند. قسمتی در بالای معده وجود دارد که به آن کیسه گفته می‌شود؛ این قسمت جایی است که وقتی غذایی می خورید ابتدا به آنجا می‌رود. آن کیسه تقریباً به اندازه یک گردو است و ۱۲۸ گرم غذا را در خود نگهداری می کند. جراح شما این کیسه را را از قسمت اصلی معده جدا می کند.
بعد نوبت به مرحله دوم می رسد که مرحله بای پس معده است؛ جراح شما قسمت کوچکی از روده تان را به یک سوراخ کوچک در کیسه وصل می کند ( همان کیسه‌ای که در بالای معده قرار دارد ) حالا غذایی که می خورید ابتدا وارد کیسه می شود، سپس به دهانه روده کوچک شما می رسد و خارج می شود در نتیجه باعث می‌شود که شما تمام کالری که مصرف می‌کنید را جذب نکنید و روند لاغری تان انجام شود.
عمل لاغری معده از دو راه قابل انجام است:
منبع : https://www.noskhe.com/
احتمالا شما هم می‌دانید که ارتودنسی قادر است دندان های ناصاف، نامرتب، کج، فاصله دار و … را به خوبی درمان کند. متخصص ارتودنسی برای حل این مشکلات از دستگاه های مختلفی استفاده میکند. بر اساس نوع و کاربرد این دستگاه ها، ارتودنسی به چندین دسته مختلف تقسیم بندی می‌شود.
برای مثال بر اساس قابل حرکات بودن یا نبودن دستگاه ها، ما دو نوع ارتودنسی متحرک و ثابت داریم. که در ارتودنسی ثابت دستگاه تا پایان دوره درمان، به دندان متصل می‌شوند و دستگاه های متحرک را می‌توان هر موقع نیاز بود برداشت و دوباره سرجایش قرار داد.
از لحاظ دیده شدن یا نشدن دستگاه ها نیز، ما دو نوع ارتودنسی مرئی و ارتودنسی نامرئی داریم. در ارتودنسی مرئی دستگاهایی که برای صاف کردن دندان ها مورد استفاده قرار می‌گیرند قابل مشاهده هستند، اما در ارتودنسی نامرئی دستگاه‌ها ضمن حل مشکل، دیده نمی‌شوند و یا چندان قابل توجه نیستند.
انواع ارتودنسی نامرئی
ما در ارتودنسی نامرئی از دستگاه های مختلفی استفاده میکنیم. هر دستگاه کاربرد خود را دارد و معمولا برای افراد مختلف به کار می‌رود. برخی از انواع ارتودنسی نامرئی عبارتند از:
ارتودنسی لینگوال نوعی از ارتودنسی ثابت است. اما با روش های معمولی و سنتی ارتودنسی متفاوت است. در این روش ما از همان بریس های معمولی استفاده میکنیم اما محل نصب و اتصال آن ها به جای اینکه جلوی دندان ها باشد، پشت دندان ها است. یعنی ما براکت ها و سیم ها را به فضای پشت دندان ها متصل میکنیم.
به دلیل اینکه نصب، نگهداری و مراقبت از این بریس ها دشوار است، متخصص ارتودنسی معمولا این روش را به بیمارارن خود کمتر توصیه میکند. علاوه بر این، احتمال شکسته شدن براکت و سیم در این روش زیاد است و تعمیر آن نیز دردسر ساز. از این رو متخصص ارتودنسی سایر روش های ارتودنسی نامرئی را به مراجعان خود توصیه میکنند.
گاهی اوقات برای تراز کردن دندان ها از دستگاهایی غیر از بریس استفاده می‌شود. یکی از این دستگاه ها پلاک های ارتودنسی هستند. بیمار میتواند برای حل مشکلات جزئی مربوط به ناهماهنگی دندان هایش این پلاک ها را روی دندان های خود قرار دهد و کسی هم به آن صورت متوجه این پلاک ها نمیشود. اما جنس این پلاک های در ارتودنسی نامرئی چیست؟ ریتینر شفاف ، اینویزلاین و الاینر های شفاف نمونه ای از پلاک های ارتودنسی نامرئی هستند که معمولا از جنس پلاستی هستند.
ما در این روش هم از بریس و براکت استفاده میکنیم. اتفاقا بریس ها را هم به جلوی دندان وصل میکنیم. اما اینها با بریس های فلزی معمولی کاملا متفاوت هستند. درحالی که همان کار را انجام می دهند، اما تا حد زیادی همرنگ دندان های شما هستند. اگر شخصی که از بریس فلزی استفاده میکند را در مقابل شخصی که بریس همرنگ دندان دارد قرار دهیم، کمتر متوجه بریس های همرنگ دندان میشویم. این درحالی است که بریس معمولی را شاید از 10 متری هم بتوان تشخیص داد
منبع : https://www.dandaane.com/
اگر باردارید و در وضعیتی قرار دارید که نیاز به کشیدن دندان هست، احتمالا سوالات زیر ذهن شما را درگیر کرده:
بهترین زمان برای کشیدن دندان در بارداری چه زمانی است؟
آیا اشعه ایکس در دوران بارداری بی خطر است؟
آیا بیهوشی در بارداری امکان پذیر است؟
این مقاله را بخوانید تا به جواب تمام سوالات بالا و سوالات دیگری که در خصوص خارج کردن دندان در حاملگی دارید دست پیدا کنید. همچنین برای خواندن اطلاعات بیشتر درباره سلامت دهان و دندان می توانید به صفحه دندانپزشکی بارداری مراجعه کنید.
در دوران بارداری می‌توان در صورت نیاز دندان ها را کشید. بهترین زمان برای اینکار نیز سه ماهه دوم بارداری است زیرا در این سن جنین به قدری رشد کرده تا از آسیب هاییی که ممکن بود در 3 ماهه اول رخ دهد، مصون بماند.
سه ماهه اول حاملگی همیشه چون جنین در حال شکل گیری اولیه است یک دوره نامطمئن برای انجام درمان های دندانپزشکی است و در 3 ماهه سوم نیز به دلیل اینکه مادر نمی تواند برای مدت زمان طولانی به پشت بخوابد انجام درمان های دندانپزشکی به بعد از زایمان موکلو می شود. البته، اگر یک اورژانس دندانی رخ داد، صرف نظر از اینکه در کدام سه ماهه هستید، به جراح فک و صورت مراجعه کنید.
بیشتر بخوانید: دندانپزشکی کودکان
معمولا چه باردار باشید و چه نه، عکسبرداری سه بعدی با اشعه ایکس اغلب قبل از کشیدن دندان توصیه می شود. اما بسته به مورد، هرگونه رادیولوژی دندان جهت کشیدن دندان در بارداری ممکن است تا بعد از بارداری به تعویق بیفتد.
البته این نکته را یادآور می شویم دستگاه های رادیولوژیی که بر پایه اشعه ایکس هستند، پرتوهای کافی برای به خطر انداختن جنین یا افراد باردار ساطع نمی کنند. زیرا اولاً میزان اشعه بسیار کم است و دوما، برای مادران باردار همیشه از شیلدها و محافظ های سربی استفاده می شود که خطر دریافت اشعه را به حداقل میرساند.
در موارد ساده، برای خارج کردن دندان در بارداری معمولا از بی حسی موضعی استفاده می شود و همین برای اینکه خانم باردار دردی تجربه نکند کافی است. بیحسی موضعی معمولا برای افراد باردار و نوزادان آنها بی خطر است. برای کشیدن دندان در شرایط پیچیده نیز، آرام بخش داخل وریدی ممکن است در نظر گرفته شود. اما کم پیش می آید که نیازی به تجویز آرامبخش وریدی باشد. اگر هم لازم بود با دوز کمتری برای خانم های حامله، تجویز انجام می‌شود.
منبع : کلینیک دندانپزشکی شیانه روزی تاج
موکوسل دهان نوعی کیست مخاطی است که بافت مخاط را درگیر می کند. آن ها کیسه های کوچک و پر از مایعی هستند که معمولا در داخل دهان یا روی انگشتان دست و پا ایجاد می شوند. آنها مضر نیستند، اما ممکن است ناراحت کننده باشند. در این مقاله با کیست مخاطی دهانی یا موکوسل، نحوه تشخیص و درمان خانگی + دندانپزشکی این عارضه آشنا خواهید شد.
به طور کلی ما دو نوع کیست مخاطی در داخل بدن داریم آن ها یا موکوسل دهانی هستند یا کیست هایی در نزدیکی مفاصل که با نام کیست دیجیتال و حرکتی نیز شناخته می شوند
کیست های مخاطی دهان اغلب نتیجه وارد شدن صدمه یا آسیب به لب ها یا داخل دهان هستند. این موارد معمولا منشاء موکوسل دهان به شمار می روند:
گاز گرفتن لب
مکیدن بخش داخلی گونه ها
مکیدن لب
پیرسینگ لب یا بخش های دیگر دهان
رشد غیر طبیعی دندان
مسدود شدن مجاری غدد ترشحی
موکوسل دهان (مخصوصاً در ناحیه لب تحتانی) تاول های نازکی هستند که حاوی مایع شفاف‌اند. آنها معمولاً از نظر ظاهری صاف یا براق و به رنگ صورتی مایل به آبی هستند. کیست ها می توانند از نظر اندازه متفاوت باشند اما معمولاً 5 تا 8 میلی متر عرض دارند.
بیشتر بخوانید:
اگر کیست لب یا هر نوع موکوسل دهانی باعث ناراحتی می شود یا بیش از دو هفته ادامه دارد، فرد باید به پزشک یا دندانپزشک مراجعه کند. یک پزشک یا دندانپزشک ممکن است از یک سوزن استریل برای ایجاد دسترسی به کیست به صورت دستی و تخلیه آن اقدام کند.
لیزر درمانی: کیست را می توان با استفاده از لیزر از روی پوست برداشت. در واقع درمان موکوسل با لیزر به نوعی کل بافت اضافه و غیرطبیعی را برمی دارد.
سرما درمانی: با انجماد بافت، کیست به راحتی از بین می رود.
عمل جراحی: در موارد جدی تر، کیست را می توان با جراحی برداشت. در این شرایط غده ای که باعث ایجاد کیست شده است نیز اغلب خارج می شود.
معمولا عمل جراحی موکوسل بر روی افرادی صورت می‌گیرد که به صورت مکرر به کیست لب دچار می شوند. در این روش به خوبی کیست برداشته می شود. با این حال اگر از برش در ناحیه دهان خود هراس دارید درمان موکوسل با لیزر ایده بهتری است.
منبع : کلینیک دندانپزشکی دنیا
باندینگ معده یا حلقه معده (gastric banding) یک درمان جراحی برای از بین بردن یا کاهش چاقی است. این روش یک عمل کم تهاجم است که باعث کاهش حجم معده می‌شود. به طوری که فرد بعد از خوردن مقدار کمی غذا، دچار سیری شده و دیگر میلی به خوردن غذا از خود نشان نمی‌دهد. با کاهش مصرف مواد غذایی در دراز مدت، شاهد کاهش وزن در شخص خواهیم بود.
برخی از جالب توجه ترین حقایق درباره حلقه گذاری معده در ادامه ذکر شده است:
جراحی حلقه معده یک روش برای کاهش وزن یا نوعی عمل جراحی باریاتریک (bariatric) است.
یک روش جراحی کم تهاجم، سریع، قابل برگشت و قابل تنظیم است که حجم معده را کاهش می‌دهد تا میزان مصرف غذا را کاهش دهد.
این عمل شامل قرار دادن یک حلقه بادوام در اطراف قسمت فوقانی معده است که باعث می‌شود فرد خیلی زود سیر شود.
پس از جراحی لازم است یک رژیم غذایی آبکی مصرف شود و کم کم بعد از ۶ هفته به رژیم غذایی مواد جامد خوراکی افزود.
حلقه گذاری معده میتواند موجب کاهش قابل توجه وزن و بهبود دیابت شود.
عمل جراحی حلقه معده باید زیر نظر متخصص بیهوشی صورت بگیرد. نوع بیهوشی، عمومی خواهد بود. عمل معمولا در مراکز محدود جراحی، ولی مجهز صورت می‌گیرد. بعد از مدتی اقامت در اتاق ریکاوری همان روز ترخیص خواهید شد.
برخلاف سایر عمل های جراحی برای لاغری، این روش بسیار کم تهاجم است و از طریق لاپاراسکوپی انجام می‌شود. تعدادی برش بسیار کوچک روی شکم شما و اطراف معده ایجاد می‌شود و جراح لاغری با کمک ابزار لاپاراسکوپیک اقدام به جایگذاری حلقه معده میکند.
این عمل بطور معمول بین ۳۰ تا ۶۰ دقیقه به طول می انجامد. بیمار قبل از عمل باید ناشتا باشد و از شب قبل عمل هیچ ماده غذایی نخورده باشد. افرادی که تحت عمل جراحی حلقه گذاری معده قرار می‌گیرند پس از ۲ روز به زندگی معمولی برمی‌گردند. اما باید تا ۱ هفته از رفتن سر کار و انجام فعالیت‌های فیزیکی سنگی خودداری کند.
چند روز پس از عمل باید رژیم غذایی محدود به مصرف آب و مواد غذایی آبکی باشد.
تا پایان ۴ هفته مصرف مایعات و غذاهای مخلوط مانند ماست و سبزیجات موردی نخواهد داشت.
از ۴ تا ۶ هفته باید غذاهای نرم مصرف شود.
پس از ۶ هفته، فرد می تواند یک رژیم غذایی معمولی را مانند قبل از سر بگیرد.
منبع : https://www.noskhe.com/