انواع ارتودنسی ثابت

بریس های ثابت فلزی

بریس های فلزی از زمان گذشته در دسترس بوده اند اما امروزه در وزن و ساختار، سبک تر از گذشته هستند و از جنس استیل رنگ ثابت می باشند. بریس های فلزی دارای براکت های فلزی هستند که با سیمان خاصی روی هر دندان نصب می شوند و این براکت ها همگی به وسیله ی سیم ارتودنسی به هم متصل می باشند و نهایتا باعث فشار آمدن به دندان شده و دندان به آهستگی به جای درست خودش باز می گردد.

سیم های ارتودنسی ثابت به وسیله ی نوار های لاستیکی (کش های ارتودنسی) به براکت ها متصل می شوند. این کش ها در هر نوبت که بریس ها توسط پزشک محکم می شوند تعویض خواهند شد. برخی از بریس ها به این کش های ارتودنسی نیاز ندارند که به آنها بریس های خود تنظیم یا دیمون می گویند.

بریس های خود تنظیم (دیمون)

هر کدام از تولیدکنندگان محصولات ارتودنسی نوعی از بریس های دیمون را تولید می کنند که میتواند از جنس سرامیک یا فلز باشد که ممکن است مزایای بسیاری به همراه داشته باشند. دراین بریس ها به جای استفاده از کش برای نگه داشتن سیم ارتودنسی، از یک مکانیسم یکپارچه استفاده می شود که به سیم ارتودنسی این امکان را می دهد تا راحت تر حرکت کند. تاکنون گزارشی مبنی بر اینکه این نوع بریس ها نتیجه ی مطلوب تری از دیگر انواع ارتودنسی ثابت داشته اند، به دست نیامده است اما شواهد حاکی از آن است که زمان لازم برای تعویض سیم ارتودنسی در این روش کاهش پیدا می کند و به دلیل عدم وجود کش های ارتودنسی، احتمال تغییر رنگ آنها نیز بسیار کمتر است.

بیشتر بخوانید : سیم کشی دندان

بریس های پشت دندانی

برخلاف بریس هایی که تاکنون مطرح شد، این نوع بریس ها روی سطح داخلی دندان نصب می شوند که آنها را از دید عموم مخفی می کند. بسیاری از پزشکان این بریس ها را به علت موثر بودنشان به بیماران خود پیشنهاد می کنند. بریس های پشت دندانی همچنین می توانند مشکلات بسیاری را برای بیمار به همراه داشته باشد مانند دشواری در تکلم، درد زبان و عدم توانایی تمیز نگه داشتن بریس ها به علت دسترسی دشوار. هزینه ی ارتودنسی با بریس های پشت دندانی در مقایسه با بریس هایی که قبل تر اشاره شد، گران تر می باشد و این به دلیل آن است که هزینه های آزمایشگاه برای تولید این بریس بالاتر بوده و مدت زمان بیشتری برای نصب و تنظیم این بریس ها لازم است.